Widoki miast :)

Miejskie panoramy, podobnie jak malownicze punkty widokowe w przypadku krajobrazów naturalnych, są wartościową lokalizacją dla ujęć oddających ogólne wrażenie danego miasta.

Po za nie licznymi wyjątkami, takimi jak San Francisco czy Rzym, zbudowano na w mirę płaskim terenie, co zwiększa potrzebę punktów widokowych. Odwrotnie niż w przypadku krajobrazów naturalnych, gdzie przynajmniej na niezamieszkanych obszarach fotograf ma niczym nieskrępowane możliwości eksploracji, w miastach dostęp do wielu miejsc jest ograniczony. Większość budynków ma prywatnych właścicieli;

W miastach także powstaje coraz więcej wysokich budynków, co ogranicza liczbę otwartych widoków. Jeśli miasto otoczone jest wzgórzami lub występują on w środku miasta, jak w Atenach, wówczas istnieje wiele atrakcyjnych panoram. Są o jednak wyjątki. Niektóre najbardziej efektowne ujęcia można wykonać z oddali i pewnej wysokości za pomocą teleobiektywu. Pamiętajać, iż najbardziej oczywiste punkty widokowe zostały wyeksploatowane przez fotografów i nie pozostawiają wiele nowych możliwości, można wypróbować następujące miejsca:

-szczyt jakiegokolwiek znanego budynku. Należy szukać dobrze znanych miejsc popularyzowanych w przewodnikach i będących atrakcjami turystycznymi.

- jakikolwiek wysoko położony teren, taki jak zbocze wzgórza.

-Odległe krawędzie otwartych przestrzeni ląd lub wody- takie jak na przykład park bądź przeciwległy brzeg rzeki.

Należy przewidzieć jakie warunki świetlne zapewnia ciekawy efekt. Tak jak w przypadku krajobrazy poranne lub wieczorne wiszące nisko nad horyzontem przeważnie jest bardziej atrakcyjne od blasku zwykłego dnia. Południowe światło słoneczne daje w miastach więcej kontrastu niż na otwartych przestrzeniach, gdyż wysoki budynki rzucają długie, wyraziste cienie. Miasta również wyglądają interesująco po zmroku, szczególnie gdy pozostanie wystarczająca ilość światła, by podkreślić zarys wieżowców. Ogromna różnorodność budynków i przestrzeni oznacza, że coś będzie wyglądało dobrze niezależnie od oświetlenia; oznacza to także że chcąc sfotografować jedno konkretne miejsce, należy poczekać na najlepsze światło.

Zdjęcia poniżej są zrobione w Amsterdamie ;)

Stopnie powiększenia

Dla wygody fotografie zbliżeniową dzieli się na trzy skale powiększenia. Każda z nich narzuca nam pewne wymogi w zakresie stosowanych obiektów oraz technik.

Każdy z nas rozumie na swój sposób pojęcie „zbliżenia”, jest ono jednak mało precyzyjne. Dla większości osób jest to odległość na wyciągnięcie ręki lub nieco mniejsza. Jeśli spróbujemy zaobserwować, w jaki sposób nasze oko przystosowuje się do zmiany odległości i ustawiania ostrości widzenia, z pewnością zauważymy różnice, jaka towarzyszy przyglądaniu się przedmiotom znajdującym się w niewielkiej odległości. Obiektywy fotograficzne również funkcjonują nieco inaczej w tych warunkach, o czym się niebawem przekonamy. Fakt ten uzasadnia podział fotografii.

Fotografia zbliżeniowa plasuje się w przedziale od mniej więcej 0,1X do 1,0X, czyli do punktu, w którym obraz stanowi jedną dziesiątą fotografowanego przedmiotu, aż do uzyskania zbliżenia w skali rzeczywistej.

Podział skali zbliżeniowej:

Dwa standardowe sposoby opisu stopnia zbliżeniowego to „powiększenie” i „skala odwzorowania”, terminy te używane są zamiennie.

Makrofotografia, podocznie nazywana makro- obejmuje zakres zbliżeniowy od skali 1:1 do około 20:1- od tej granicy niezbędne jest stosowanie mikroskopu.

Mikrofotografia- trzecia kategoria, to po prostu fotografia przy użyciu mikroskopu.

Ja ćwiczyłam fotografie zbliżeniową w Amsterdamie, na wystawach kwiatowych.

Wraki statków

Wraki statków

(Wrak – zatopiona lub poważnie uszkodzona jednostka pływająca opuszczona przez załogę. Określenie to używane jest często również w stosunku do zepsutych lub zniszczonych samochodów i maszyn.)

Wraki statków stały się tłem licznych opowiadań, a ich katastrofy tematami przewodnimi wielu książek i filmów. Wiele wraków stało się obecnie obiektami podwodnej turystyki (nurkowanie komercyjne).

Ale co najważniejsze WRAKI STATKÓW są ubóstwiane przez fotografów.

Najlepsze zdjęcia "zniszczonych"/ "opuszczonych" statków wychodzą robione w ciągu dnia, szerokokątnym obiektywem lub teleobiektywem, który przydaje sie do szczegółów :)

Zdjęcia poniżej zrobiłam w Egipcie..

Zdjęcia zwierząt w ZOO

ZOO

Zoo to dobre miejsce do obserwowania zarówno ludzi , jak i zwierząt, do których nie mamy dostępu w naturze.

Zaletą ZOO jest to że umożliwia dostęp do zdrowych zwierząt, których sfotografowanie w naturze mogłoby być niemożliwe. Zobaczenie aktywnego zwierzęcia może wymagać długiego oczekiwania, ale wyniki będą o wiele bardziej interesujące niż zwykłe fotografie śpiących bądź odpoczywających osobników.

Pierwszym krokiem jest wybór ZOO oferującego dobre możliwości dla fotografa, znalezienie dobrego kadru oraz oświetlenia to często kwestia przypadku. Ideałem jest ujęcie zwierzęcia na tle pozbawionym przeszkód i sztucznych elementów. Tło może być symulowane, takie jak bambusowy płot na wybiegu tygrysa czy sztuczne klify dla stada kozic górskich- prawdopodobnie na fotografii nie da się go odróżnić od warunków występujących w naturze. Częściej tłem będzie zwykła ściana, która również może wyglądać naturalnie, gdy użyjemy niskiej wartości przysłony w celu uzyskania małej głębi ostrości i rozmazania tła. W tym celu należy wykorzystać obiektyw średniej długości. Mała głębia ostrości przy niskich przysłonach umożliwia redukcje i rozmycie niepożądanego tła a także rozwiązuje problem krat. Nawet gęsta siatka sfotografowana w odpowiedni sposób za pomocą teleobiektywu wypada z pola widzenia.

Poniżej kilka z moich zdjęć zwierząt z ZOO w SAN DIEGO w Stanach Zjednoczonych. :)

Panoramy!!!

Panorama

Choć kształt tego formatu jest niestandardowy, obraz panoramiczny posiada wyjątkową pozycje zwłaszcza w fotografii krajobrazu…

W fotografii: obraz terenu obejmujący znaczny wycinek horyzontu

Ma na celu pokazanie rozległego krajobrazu.

W fotografii zdjęcie panoramy powinno oddawać złudzenie głębi przestrzennej, dlatego wymiary zdjęcia powinny mieć stosunek szerokości do wysokości większy niż 1,6:1. Tak pokazany teren najczęściej pod szerokim kątem (ponad 100 stopni) nie będzie zniekształcony, przez co zdjęcie oddaje większy realizm.

Tą panorame zrobiłam w NY :)

Portrety!

Portret

Zdjęcie–portret powinno być przede wszystkim naturalne. Fotograf musi wiedzieć, jakie cechy chce wydobyć z portretowanego modela. Aby było to możliwe trzeba odrobinę poznać fotografowaną osobę. Poobserwować jej zachowania, gesty i mimikę twarzy. Pomocna może być także krótka konwersacja z modelem sprawiająca, że dana osoba czuje się bardziej swobodnie, co również zmniejsza jej stres wywołany obiektywem. Aby portret był ciekawy powinien być nieprzeciętny, wyróżniający się, wyrażający jakieś emocje. Powinien wzbudzać w osobie oglądającej jakieś odczucia.Kolejnym etapem jest zaplanowanie odpowiedniego kadru. Tutaj pojawia się element twórczy fotografa. Należy unikać standardowych kadrów – jak na zdjęciach do dokumentów. Można zastosować ciasny kadr na twarz, obcinający jej elementy np. włosy. Można również ująć sylwetkę, która wyraża jakiś stan emocjonalny. Wbrew pozorom wcale nie trzeba stosować kadrów, które podają podręczniki. Przełamanie pewnych stereotypów dotyczących kadrowania może być receptą na udany portret. Dosyć oryginalne może być zastosowane tak zwanej ptasiej perspektywy, czyli ujęcia z góry.



Jeżeli fotografujemy w warunkach studyjnych mamy także szerokie możliwości operowania światłem, co pozwala nam stworzyć pewien swoisty klimat zdjęcia. Ustawienie światła znacząco wpływa na jakość portretu. Przednie oświetlenie na przykład z lampy błyskowej może powodować odblaski na twarzy modela. Możemy się ich oczywiście pozbyć retuszując zdjęcie na komputerze. Boczne oświetlenie np. światło padające z okna, powoduje pojawienie się na zdjęciu cieni, które przy dobrym ustawieniu modela mogą pomóc nam w uwydatnieniu charakteru portretu. Górne oświetlenie można wykorzystać np. do rozświetlenia włosów kobiety. Może służyć również do wywołania cieni na twarzy postaci, rzucanych przez kości policzkowe lub nos, co nadaje jej monumentalnego wyglądu. Należy tu precyzyjnie kontrolować intensywność świtała, aby cienie nie były zbyt długie. Wszytko zależy od efektu, jaki chcemy uzyskać. Oczywiście można łączyć ze sobą różne formy światła.

Poza odpowiednim ustawieniem światła olbrzymie znaczenie odgrywa jego barwa. Lekko czerwonawe światło jak np. z żarówki może nam pomóc stworzyć nastrój gniewu. Z kolei niebieskawe światło wywołuje nastrój magii, tajemniczości. Światło ze świec dorzuci nam drobną nutkę mistycyzmu. Określone efekty można również uzyskać regulując balans bieli.
Przy portretch liczy się terz dobra zabawa!! Ja najlepjej bawiłam sie przy portretach mojej przyjaciółki ;*

Wschód i zachód słońca ;)

Pocztówkowy banał i magnez do robienia zdjęć, jakim często są wschód i zachód słońca, przy odpowiednim podejściu i wykorzystaniu wyobraźni może zaowocować dobrymi obrazami.

Godzina lub dwie w okolicach zachodu i wschodu słońca są specjalnym czasem dla fotografii. Jeśli niebo nie jest zachmurzone, światło najczęściej jest interesujące, różnorodne i bardzo malownicze. Wiemy też, że z tego typu obrazami wiąże się ryzyko kiczu, ponieważ były tak często fotografowane i wykorzystywane komercyjnie- wciąż jednak wielu ludziom nadal podobają się takie zdjęcia. Im więcej wschodu i zachodu fotografujemy, tym bardziej stajemy się wnikliwi i szybko nudzi nas widok czerwonego dysku zwieszonego nad horyzontem. Dla osiągnięcia najlepszego efektu słońce zwykle musi mieć udział w wygładzie obrazu. Dla fotografii te krótkie momenty niosą zwykle za sobą ogromną różnorodność efektów świetlnych. Wszystkie wartości zmieniają się z minuty na minutę, zwykle w przyjemnie nieprzewidywalny sposób. Jeśli słońce jest nisko zawieszone, możemy wybierać pomiędzy oświetleniem z przodu, z boku i tyłu. Szerokokątny obiektyw pozwala objąć całą rozciągłość nieba, podczas gdy teleobiektyw umożliwia skoncentrowanie się na szczególe koloru, kształtach lub odblaskach.

Ja swoich sił w fotografii wschodu i zachodu słońca próbowałam w Ameryce na Key West :)